worst friend award

I tried to forget you but I did not have to
'Cause how can I love you when you only hurt me
You're trying to spare me from your shallow adventures
But how can I trust you when I'll never be sure

I wanted to help you and I tried to be there
But how can I love you when you constantly leave me
So here is your trophy for being the worst friend
How do you feel, shit
You really deserve it

Thank you for this, thank you for that
I'll thank myself for everything else
Thank you for this, thank you for that
I'll thank myself for everything else
I'll thank myself for everything else

I wanted to end it for twenty-five minutes
But how can i hate you after all we have been through
So here is your trophy for being the worst friend
Congratulations, you really deserve it

Thank you for this, thank you for that
I'll thank myself for everything else
Thank you for this, thank you for that
I'll thank myself for everything else

Thank you for this, thank you for that
I’ll thank myself for everything else
Thank you for this, thank you for that
I’ll thank myself for everything else

by Only Seven left

  het is ondertussen denk ik alweer een jaar 
geleden dat ik ze live heb zien spelen maar vanavond zie ik ze dan eindelijk toch weer. Een leuke band die de afgelopen jaren flink is gegroeid. De eerste keer dat ik ze zag spelen was wonder boven wonder in Malden of all places. Ik kwam heel af en toe naar de sjem omdat een klasgenoot van mij hier werkte en ik had een vriendin mee gesleept om er samen heen te gaan. Aan de bar raakte ik aan de praat met een aardige jongen en eigenlijk liep het gesprek best leuk tot hij zei dat hij moest gaan maar ik zou hem zo wel weer zien. Ik vond het een beetje een lame smoes maar binnen een paar minuten was ik direct om aangezien hij het podium op liep en achter een keyboard ging zitten en de meest geweldige nummers speelde met diepgaande teksten ( ik was net 15 ;) ) dezelfde avond heb ik ze nog opgezocht op hyves en toen begon het hele gebeuren. Ik volgde ze door heel Nederland en sleepte mijn lieve vriendinnetje regelmatig mee. Na afloop van optredens bleef ik ze opwachten tot ze werkelijk vertrokken. Ik was te verlegen om ze werkelijk aan te spreken maar in de loop van de tijd ging het steeds beter en met een hoop gepush durfde ik op den duur ze zelfs te vragen om een handtekening. Ze hadden verschillende prijsvragen en stonden op hagelslag pakken en samen met familie spaarde ik natuurlijk zoveel mogelijk pakken. Ik won zelfs nog een keer een prijsvraag waarmee ik gratis naar een optreden kon. Ik was helemaal in de wolken. samen met de band werd ik steeds groter en op een bepaald moment heb ik zelfs besloten een evenement op te zetten zodat ze een keer in de buurt zouden spelen. Ik had al regelmatig met ze gekrabbelt en aangezien ik zo vaak bij hun optredens was wisten ze zelfs wie ik was en kwamen ze optreden. Het was een geweldige avond die vrijwel uitverkocht was en die ik nooit had willen missen. Sinds dien heb ik ze nog een paar keer gezien maar ik volg ze niet meer door heel Nederland. En nu staan ze dus eindelijk weer gewoon in Nijmegen. Ik geloof dat ik nooit van mijn gestotter en mijn rode kop af zal komen maar het blijft elke keer weer genieten!