Met sommige nummers wordt je simpelweg dood gespamt. Je hoort ze een paar weken/maanden continu terug komen, in elke kroeg, in de supermarkt, op het station, op de radio, overal. Sommige zijn gewoon kut maar brengen leuke herinneringen mee waardoor je er stiekem nog wel om kunt lachen. Denk aan een Call me maybe die je echt overal hoorde maar weinig diepgang had. Stiekem had dit nummer overigens wel een grappige, afgezaagde clip maar dat hoor je dan weer niet op de radio. Je hebt ook nummers die, toen je ze voor het eerst hoorde meteen indruk op je maakte. Zoals One day. Een nummer met een schrijnende tekst en een beat die je niet meer uit je hoofd krijgt. Net als Somebody that I used to know. Zo'n nummer dat je thuis op je kamertje luisterde waar niemand ooit van gehoord had tot het op 3fm te horen was en ineens iedereen er fan van was. Ergens wel chill want zo kun je het met mensen delen en hoor je het nog eens op de radio, maar aan de andere kant ook wel jammer aangezien je t dan ineens zo vaak hoort en iedereen het erover heeft waardoor het z'n exclusiviteit verliest. Het is niet meer zo'n nummer wat je vol trots aan vrienden laat horen van kijk eens wat ik laatst tegen kwam echt heel nice, want je moet onder een steen hebben gelegen wil je het niet kennen. Wat is dat eigenlijk dat we ineens in een rage zitten waarbij het hip is om vooral niet maintream te zijn. Ineens willen we allemaal hipsters zijn (maar dit geven we natuurlijk vooral niet toe) en rond paraderen in de vreemdste printjes, oversized truien en knotten boven op onze kop. Eerlijk is eerlijk ik ben er zelf net zo goed eentje van en vind het leuk om te zien. Prima dat ieder z'n eigen stijltje ontwikkeld, maar is het nog wel je eigen stijltje als iedereen het doet? Waar komt die drang vandaan om maar excentriek te zijn? voor zover je het überhaupt excentriek kunt noemen want de meeste 'alternatieve' kleding halen we toch allemaal nog steeds bij de h&m en de asos. Wij mensen zijn gewoon kudde dieren dus als een groepje invloedrijke mensen besluit we gaan allemaal in gebreide truien rondlopen (waar we jaren terug nog over mopperde hoe onze ouders ons dat vroeger aan hadden kunnen doen) lopen we in de kotste kleren allemaal in gebreide truien. Ik denk alleen dat het langzaamaan tijd wordt om toe te geven dat we het allemaal doen. In de trein zat ik gister tegenover een meisje met zo'n half geschoren kop en donkerrode lippenstift, laat ik er meteen bij zeggen dat ik dat over het algemeen fucking vet vind maar ik betwijfel of t een gezicht zou zijn en ben zo'n eigenwijs die dan ook denkt maar iedereen doet dat al. Want lang blond haar heeft natuurlijk niemand. Maar goed het meisje tegenover mij was druk aan het bellen ik had muziek op staan en weinig interesse tot ik zag dat ze oprecht geïrriteerd was aan de telefoon. Nieuwschierig als ik ben zette ik even mijn muziek op pauze om toch te horen waar het over ging. Je raad het al, ze was druk aan het mopperen over een vriendin tegen een andere vriendin, verder zijn wij meisjes totaal niet afgezaagd. Want wat was nu het drama, die vriendin van haar, niet de gene waarmee ze belde. Had nu ook haar haar aan één kant afgeschoren en ze had dan wel blond haar maar het was toch dom. Dat zou er toch stom uitzien als ze samen zouden lopen. Wereld drama's je begrijpt het wel. Ik snap niet waar we ons zo druk om maken. Maar blijkbaar maak ik me druk dat andere zich zo druk maken anders had ik dit niet geschreven.
