dear used to be best friend,

I might not show it much enough and honestly sometimes I forget that you used to be my best friend, I will never totally forget you I couldn’t but somehow the bright shining memories seem from another life. A life of someone else. I still think about you a lot not as much as before but you have a little spot in my mind that I can’t seem to forget. You used to be my best friend the one I would share everything with. But I don’t feel that feeling any more. It’s not like I could still call you in the middle of the night about what just happened or I could text you about the strangest things that pop up into my mind. That would just be awkward.  We could meet if you somehow found a little time for me and maybe we could talk about some random shit but I guess we would both leave the conversation with an awkward feeling.  We wouldn’t  be meeting again after soon. The last weeks I felt like god gave me a sign to finally let you go for good. I have a wall you know with all our pictures, the pictures of a long lost time. The last few weeks they just don’t want to stick to the wall they all fall down piece by piece only leaving some shattered glass. Like we finally really broke down to say our goodbyes. Not that I like to cause if I could I would still text you every day and I still think you’re a great person just not the one I should depend on. We’re not like we used to be. You’ve got your friends and I’ve got mine and that’s just fine. You found a new girl to be called your ‘best’ friend and I did too. Not that you two look a lot like each other or I could compare her to you but it’s just fine this way. I will miss you a lot and there will always be a spot for you left in my heart if you find the time or interest but for now it’s done. Thanks for everything and have a nice life

Sincerely,

Your used to be best fiend

vriendinnen

eigenlijk zijn wij vrouwen maar raar. Wanneer je mannen over vrouwen hoort praten denk je af en toe hoe kan dat meisje zo met hem omgaan? maar wanneer je ziet of hoort hoe vrouwen met elkaar omgaan sta je eigenlijk nog meer perplex. Vrouwen hebben een hele hoop stil zwijgende regeltjes zo vinden we het bijvoorbeeld belangrijk om er altijd fatsoenlijk bij te lopen, we zullen het ontkennen maar ondertussen kijken we elkaar toch vreemd aan wanneer een andere vrouw er slonzig uitziet, dit roept toch een beetje vraagtekens op. We beoordelen elkaar op het uiterlijk, niet dat we dat willen maar we doen het toch.Onder vriendinnen heb je speciale regels zo zoen je niet met een (oude)flirt van een vriendin ook al zat het er tussen die twee niet in je flikt het niet om haar (oude)vlam in te pikken. Wanneer een vriendin dit toch flikt wordt er gepraat niet rechtstreeks maar via via dan krijg je verhalen van: dat had ik nooit van haar verwacht of ik weet niet of ik haar nog wel kan vertrouwen. Dat de jongen er ook een rol in speelt lijkt er bijna niet meer toe te doen. We worden boos op het meisje want die vertrouw je dankzij die stilzwijgende band maar de jongen komt er mee weg onder het mom maar ja t is ook een jongen.. wat eigenlijk te belachelijk voor woorden is want hiermee maken we het alleen maar moeilijker voor elkaar. Wanneer jongens met het zelfde meisje zoenen word erover gepraat en gelachen en ze besluiten samen of één van hun ervoor gaat of beide niet. Meisjes doen dit niet, die praten hier met andere vriendinnen over en maken het voor zichzelf zo groot dat ze op den duur niet meer weten wat ze ermee aan moeten omdat ze zich zo diep gekwetst voelen. Dit komt mede doordat we iets meer over gevoelens na denken dan jongens maar ook omdat vriendinnen elkaar onderling op lijken te stoken, de mening van je vriendinnen doet er vaak meer toe dan wie dan ook. Vinden ze je vriendje niets? dan sta je voor de keuze mijn vriendinnen of mijn vriendje want allebei is dan erg moeilijk te handelen en over het algemeen is het vriendje op dit soort momenten de lul. Adviseren je vriendinnen je om dat ene jurkje te halen ook al sta je nog zo te twijfelen en voel je je bijna zwanger in die jurk, je doet het toch. Waarom? omdat je je vriendinnen volledig vertrouwd en oprecht geloofd dat ze het beste met je voor hebben. Waarschijnlijk is dit ook de reden dat vriendinnen je zo hard kunnen kwetsen, we houden gewoon te veel van elkaar en vertrouwen elkaar volkomen terwijl niemand van ons volledig eerlijk is.

Daydreams