Veiligheid

De basis van goed in je vel zitten ligt hem bij een gevoel van veiligheid. Dit is niet puur een paar extra sloten op een deur zetten of met pepperspray rondlopen wanneer je de deur uit gaan. Dit is een gevoel wat je voor jezelf moet creëren. Waar en wanneer voel je je veilig? Is dit in gezelschap of kun je dit ook alleen ervaren? Wanneer je als vrouw zijnde aan het einde van een avondje stappen richting je kamer in het centrum loopt, voel je je dan veilig? En wanneer er een zatlap met je mee gaat lopen heb je dan nog steeds het gevoel dat je sterk genoeg in je schoenen staat om voor jezelf op te komen? Voel je je op je gemak wanneer je voor je huisdeur staat en nogmaals uitlegt dat hij echt niet mee naar binnen kan of heb je dan toch wat twijfels aan jezelf en je eigen kunnen?

Ik heb me altijd veilig gevoeld, noem het naïef maar ik geloof oprecht dat ieder mens iets goeds in zich heeft en niemand daadwerkelijk uit is op kwaad. Oké misschien voelt het af en toe alsof de buitenwereld je alleen maar pijn wil doen maar ik weet ook dat iedereen handelt vanuit de beste intenties. Misschien niet altijd de beste intenties voor jou maar in ieder geval voor zichzelf. Ik was hier altijd vrij makkelijk in, oké ik gaf misschien niet direct mijn nummer aan de eerste beste gek die een babbeltje kwam maken maar als ik met iemand lekker aan het babbelen was kon ik prima samen richting huis lopen. Daarbij moet ik wel zeggen dat ik vaak een paar straten verderop al afscheid nam en dan met de grootste omweg naar huis liep om zeker te zijn dat ik niet gevolgd werd. Maar hey het scheelde toch weer een stukje alleen lopen.

Ik ken daarentegen ook de momenten dat je een goed gevoel had bij iemand en dacht fack It anders doen we toch gewoon een biertje samen, wat kan er nou mis gaan?
Even heel hard afkloppen maar wat dat betreft heeft mijn gevoel altijd gelijk gehad. Voor zover ik tot nu toe kan zeggen (of het moet nu blijken dat iemand in de tussentijd een serie verkrachter is geworden) heb ik altijd het juiste gevoel gehad bij de juiste mensen. Daarbij was ik altijd vrij zeker van mijn kunnen. Ik heb ooit een bruine band met judo gehaald, een paar zelfverdedigingscursussen gevolgd, ik moet toch aardig mijn vrouwtje kunnen staan zou ik zeggen. Op het moment van vandaag voel ik me nog steeds veilig. Althans zolang ik veilig thuis ben of in de buurt van mensen die ik ken of vertrouw.

Toch moet ik zeggen dat dit niet altijd het geval is. Ik voel me vrij sterk en zelfverzekerd en ik weet wie ik onder mijn noodnummers heb staan. Oké misschien is het ondertussen verstandig om er nog eens naar te kijken maar uit ervaring weet ik dat ik mezelf wel red. Tot ik van de week een mailtje kreeg van de politie. Er heeft een inbraak plaatsgevonden in de straat waar ik een jaar geleden nog woonde. Hiervoor is aangifte gedaan en aangezien de bizarre situatie die hieraan vooraf is gegaan overeenkomt met mijn bizarre verhaal vroeg de politie zich af of de omschrijving van de dader overeenkomt met mijn dader. Bij die zin wist ik al dat het tijd was voor een sigaret.

Met oud en nieuw heb ik er nog op geproost met een vriendin. Hoe bizar het was dat sommige dingen alweer een jaar geleden hebben plaats gevonden en hoe hard we in onze handen mogen knijpen dat dit ons het afgelopen jaar bespaard is gebleven. Het is dat zij er op kwam want anders had ik er persoonlijk niet bij stil gestaan. We hebben erop een fles champagne gedeeld en gelachen. Wauw het is klaar, het is alweer een jaar geleden en we hebben het overleefd. Wie had dat ooit gedacht. Oké ik had het wel verwacht aangezien ik toen dusdanig hard bezig was met afstuderen dat ik het heel mooi een plekje kon geven achter in mijn hoofd, van dit moeten we ooit verwerken maar dat doen we pas als daar tijd voor is. Aangezien het me na de verstreken tijd van het afstuderen en het afscheid nemen van mijn kamer niet meer zo dwars zat heb ik er verder ook vrij weinig mee gedaan dan het verdrukt.

Na het sigaretje stond de mail nog steeds open. Ik wist dat het een heftige dag zou worden dus dat het emotie technisch waarschijnlijk super onverstandig was om die omschrijving te lezen maar waar hebben we het over. Ik kon een maand na het ongeval de man niet eens meer voor ogen halen, racistisch maar vooral ook panisch genoeg voelde iedere getinte, dikke man met nike's aan als de gene die mij slapeloze nachten bezorgde maar om nou te zeggen dat ik er nog werkelijk een beeld had bij deze man, nee. Dus waarom zou zo'n omschrijving nu ineens meer naar boven brengen dan het bizarre (identieke) verhaal aan het begin van de mail. Ik woon nu ergens anders, op een plek met vrij veel sociale controle, is het niet van de buren dan is het wel van de paarden en geiten van de buren. 's nachts is de deur op slot en ik slaap zelden alleen in dat huis. Fysiek voel ik me niet kwetsbaar. Ik besluit puur uit nieuwsgierigheid toch de omschrijving te lezen en je raad het al, het is precies mijn man. Ineens na maanden niet meer over die gek nagedacht te hebben zie ik hem weer haar scherp voor me. Hij bestaat dus echt, het is geen nachtmerrie geweest na aanleiding van een spannende serie of een bizar verhaal wat zich in mijn hoofd heeft afgespeeld. Hij is echt, hij leeft nog steeds en haalt blijkbaar nog steeds hetzelfde grapje uit in dezelfde straat.

Ik ben veilig, ik woon niet meer in die buurt, ik kom zelden 's avonds in die buurt, ben niet vaak een nacht alleen thuis en heb sloten en noodnummers. Puur ter bevestiging (misschien dringt het dan tot me door) blijf ik dit tegen mijzelf herhalen. Waarom voel ik me dan niet veilig als blijkt dat zo iemand nog steeds dezelfde trucjes uithaalt?

Wie weet is het wel een man die ze psychisch niet allemaal op een rijtje heeft staan en wanhopig opzoek is naar aandacht, een goed gesprek en daarom bij mensen inbreekt. Inbreekt om een praatje te maken maar schrikt wanneer hij de schrik op het gezicht van een ander leest en uit blinde paniek verkeerd handelt.

Het is moeilijk in te schatten wat goed en kwaad is, voor zover daar al onderscheid in is te maken. Feit blijft wel dat je gevoel van veiligheid wordt aangetast en daarmee je eigen stabiliteit.