leer van je fouten

Hoe fijn zou het zijn als je af en toe eens zou leren van je eigen fouten of van de fouten van een ander. Hoe vaak hoor je wel niet verhalen van vrienden aan waar je zelf ook over zegt dat had je echt niet moeten doen of waarom heb je het niet zo of zo aangepakt? om vervolgens natuurlijk precies hetzelfde doen waar je een ander een preek over hebt gegeven. Af en toe heb je van die heldere momenten waarin je denkt dít moet ik in ieder geval niet meer doen bijvoorbeeld wanneer je iemand voor 100% vertrouwde terwijl je eigenlijk best wel wist moet ik eigenlijk helemaal niet doen maar er is toch dat iets waardoor je die gene blijft vertrouwen terwijl je omgeving met grote borden staat met DOE NIET! DOE NIET! toch ben je eigenwijs en doe je het toch en ben je nog verbaasd ook wanneer uiteindelijk blijkt dat iemand inderdaad niet te vertrouwen was. Het is typisch hoe dat stemmetje in je hoofd zegt ho stop dit moet je niet doen maar je het vervolgens toch doet. Op het moment voelt het heel goed en weet je zeker dat je dingen zo moet doen maar de dag, week, maand of het jaar daarna denk je toch hoe stom ben ik om dat zo te doen.. ik had mezelf net wat hoger ingeschat. Het maakt verder niet uit want je bent ook maar een mens en als mens maak je gewoon fouten maar het zou af en toe toch best wel fijn zijn als je er ook wat van zou leren. Nu zou het slot moeten komen waarin ik verklaar dat ik fouten heb gemaakt maar zeker weet dat ik het nooit meer zo aan zou pakken, als ik dat zou zeggen zou ik liegen want ik weet donders goed over een paar dagen, een week, een maand of over een jaar maak ik weer precies dezelfde fout leer er gewoon maar mee te leven.

my own way

You used to be the one who would always stick beside me, the one who might know me better than I knew myself, could you read my mind? you always knew when you went too far or when I really needed your arms around me. You would drive to the other side of the country for me just so I wouldn’t have to feel so alone. You would stand by my door when I came home after two weeks missing you. You would be the one who could comfort me even when I thought the pain was getting too much to handle. You were always there when I needed a friend, when I needed a lover but I was not the only one with issues
you had them too  and I tried to be there for you the best I could but I couldn’t read your mind the way you did with mine. I could see how you felt when you lost the light at the end of the tunnel and no one was there to help you find it back. But when I stood beside you and tried to reach for your hand there was too much space between us, I tried to catch you when you felt, hard on the ground but I was always a step too late, I was suffering myself for you, did everything I could but in the end you couldn’t take it anymore
there was always that moment when it became too much for the both of us.
I couldn’t let you go never, and you knew that.
That’s why you had to break my heart over and over again
and I would fail without you, I would lose my way and do things I shouldn’t have done.
someday I might understand your amazing passion to break my heart over and over again. But that day hasn’t come jet. I will always stick up for you even if I know you’re so wrong
you do things that are just unhealthy and sometimes I even doubt you. Not that I want to or like to but it seems like it’s impossible to stick up for you when you act like that. When you hurt people you care about or I care about not only me.
I can handle a lot but living without you, hating you is just a little too much to ask sometimes. I know I shouldn't ever forgive you for what you’ve done and just forget you ever existed. It shouldn’t be so hard now you’ve abandoned me out of everything but my heart can’t abandon you, can’t forget you and maybe I will forgive you, I shouldn’t but I will. I’ll make this same mistake over and over again and maybe if we’re 80 and we are together again we can laugh about all the times we screwed each other over, laugh about all our discussion we had about nothing special. But for now it’s too soon to say. I have to find my own way.

*

Never fall for someone when you believe every word he says.

het perfecte vriendje

mooi, als blonde vrouw met grote borsten weet je dat je af en toe aangesproken wordt door mannen op straat of in de kroeg. Toegegeven het geeft je ego af en toe een enorme boost waardoor je de rest van de dag met een big smile rondloopt. Af en toe heb je echter van die dagen waarop je er wat minder op zit te wachten. Wanneer je jezelf bijvoorbeeld door de stad trekt omdat je echt boodschappen moet doen. Op dat soort momenten heb je niet zo veel zin in mensen om mee te praten, laat staan één of andere mafketel die met je mee loopt naar de supermarkt en je vervolgens direct om je nummer vraagt. Dit soort jongens zijn altijd perfect om in de zeik te nemen. Zo had ik net een jongen die een heel leuk gesprek probeerde te voeren en ineens vroeg of ik een vriend had, tip vraag dit nooit want dan vraag je er gewoon om om in de zeik genomen te worden. Dit is namelijk de openingszin om over jou perfecte (niet bestaande) vriendje te praten. Je weet wel die jongen die nu thuis in de keuken staat om wat lekkers voor je te maken en voor wie je de laatste boodschappen haalt, die jongen die vanochtend met een gigantische bos bloemen op je stoep stond en je alleen maar even een kus kwam brengen. Het is nog leuker wanneer je iemand gebruikt die je al kent en daar een heel ander persoon van maakt. Bijvoorbeeld die eene lieve jongen die zo lang en dun is maar die in jou verhaal ineens flink gespierd is én lief. Gegarandeerd dat die man die zo graag je nummer wilde binnen vijf minuten met één of andere smoes wegloopt én jou achterlaat met ineens een veel beter humeur. 

You’re really something that turned into nothing.

kerst

Kerst, ik heb er persoonlijk een godsgruwelijke hekel aan. Het is het moment van het jaar waarbij familie's samen komen en iedereen ineens weer van elkaar lijkt te houden. Het gezellig samen eten, de uren op de bank doorbrengen kijkend naar films die je vorig jaar ook hebt gezien, de gesprekken over het afgelopen jaar en hoe mooi het allemaal eigenlijk wel niet was en hoe blij we mogen zijn met wat we allemaal hebben. Waarom doen we dit over de hele wereld op dezelfde dagen? Waarom sturen we elkaar niet vaker een kaartje om elkaar geluk toe te wensen en een mooie tijd? Waarom zit de kerk altijd vier keer zo vol met kerst terwijl dit tijdens andere vieringen niet zo is? We krijgen allemaal het gevoel dat we terug moeten komen bij ons geloof. Dat we betere mensen moeten zijn. Toegegeven we zouden betere mensen mogen zijn maar dan zouden we onszelf niet meer zijn waarschijnlijk. Ik merk bij mezelf dat ik juist verdrietiger wordt met kerst juist omdat we het er allemaal zo dik bovenop proberen te leggen, juist omdat we terug blikken op het jaar en daarbij komen geweldige herinneringen maar ook heel veel pijn. Dingen die je probeert af te sluiten staan ineens weer recht voor je neus. Je besluit het volgend jaar allemaal veel beter te doen maar uiteindelijk weten we allemaal net zo goed dat we er over een jaar weer zo bij zitten en dan lijk je het nog slechter te hebben gedaan dan andere jaren. Zeker als single zijn dit niet de fijnste dagen. Je komt bij etentjes te zitten tussen allemaal verliefde koppeltjes die juist op deze dagen nog meer van elkaar lijken te houden en de liefde weer overnieuw laten branden. Je ziet de familie die zich ook afvragen waarom jij er weer alleen zit. Ze hoeven het niet eens te vragen of misschien ook wel maar ze denken het wel. Je zou het zelf ook denken. Je zou zelf ook proberen juist die mensen net wat meer aandacht te schenken onder het mom dat zullen ze nu wel wat meer nodig hebben. Ik mag helemaal niet klagen want ik ben hartstikke blij met mijn single bestaan maar ergens steekt het toch wel een beetje. We zijn even weer een week heel close bij elkaar in verband met kerst en oud en nieuw maar na deze gezelligheid hoeven we elkaar ook even niet meer te zien want wat hebben we nog te bespreken? de voornemens zijn weer uitgesproken, we hebben weer teruggeblikt op het afgelopen jaar en we hebben weer helemaal het familiegevoel in ons op kunnen nemen. Kerst het hoort er bij.

10-12-2011

Tien december is voor mij de afgelopen jaren een mooie dag geweest. Het is een dag waarop de liefde altijd een grote rol heeft gespeeld. Zo heb ik op deze dag verkering gekregen met een jongen die tot de dag van vandaag nog een belangrijke rol in mijn leven speelt, ben ik op deze dag voor het eerst echt voorgesteld als de vriendin van, wat onze band ineens veel intenser maakte en het gaf voor mij aan dat hij het echt meende. Op deze dag heb ik een eerste date gehad met een jongen die me een andere kijk op relaties heeft gegeven wat me heel erg aan het denken heeft gezet. En nu zou je verwachten dat ik nu weer met een zoetsappig romantisch verhaal zou komen omdat het vandaag weer tien december is maar niets is minder waar. Vandaag ben ik eindelijk tot de conclusie dat het goed is zo. Ik heb me in geen tijden zo goed gevoeld, ik heb belangrijke mensen om me heen die elk op hun eigen manier een glimlach op mijn gezicht weten te toveren. Wat is er uiteindelijk mooier dan tevreden zijn met je zelf. Tien december is voor mij dan ook een dag waarop ik even mag zien en voelen dat ik het waard ben en dat dingen ook goed kunnen gaan, en vooral dat je gelukkig mág zijn.