woensdag 26 februari 2014

Karl Ove

Als je je rechterbeen nou over je linker heen slaat kun je de deken zo over je benen draperen dat het niet de wond raakt. Het voorkomt dat je later moet zitten trekken aan de deken en de wond weer open haalt. Dat levert elke avond weer een venijnige strijd op die je liever wilt voorkomen.
Oké nu ontspannen. De doek kan niet aan je deken blijven plakken en het is niet meer koud waardoor je ook geen kippenvel meer krijgt wat telkens weer een irritante rilling door je wonden geeft.
Ontspannen. Je hebt net een sigaretje gerookt en een heerlijk glas rode wijn binnen handbereik. Vanavond zijn er geen zorgen, even niet meer nadenken. Je hoeft niets, nu even niet.

De documentaire is grijpend, wat een fijne man om naar te kijken met die hel blauwe ogen en dat zachte grijze haar wat zijn bleke gezicht breekt. Deze man heeft alles gegeven. Alle gesprekken, conflicten en gedachtenspinsels heeft hij vastgelegd in een reeks boeken. De harde waarheid waarbij niemand gespaard is gebleven. Dit vraagt om lef. Wie durft er in deze tijd nog zo eerlijk te zijn en alles open en bloot te geven voor de wereld om te lezen. De kritiek op zijn boeken is niet meer objectief op te nemen want het gaat over hem. Over zijn handelen en zijn mening. De gevolgen zijn niet te overzien. Een rustige man die altijd in stilte is gebleven moet zichzelf nu presenteren aan de buitenwereld.
Reporters stellen vragen, maar hij heeft niets nieuws meer te melden. Alles staat in zijn boeken. De hulpeloosheid straalt van z'n prachtige gezicht af. Wat heeft hij nog aan zijn leven toe te voegen nu alles al vastgelegd is op papier?
Eigenlijk staat hij weer op hetzelfde punt als voor hij begon te schrijven. Hij had twee opties.
Of hij joeg een kogel door z'n kop of hij zette alles op papier. De gevolgen zijn niet te overzien.
Een bekende gedachte maar de uitvoering blijft meestal uit. Het lef om jezelf zo bloot te geven is bewonderenswaardig en tegelijkertijd ongrijpbaar. We delen een hoop online maar stellen wel onze eigen grenzen. Niet iedereen hoeft alles te weten.
Zelfprotectie. Commentaar geven is makkelijk maar commentaar in je opnemen is een stap te ver. We zijn wel kritisch maar niet op onszelf. Al beweren we het tegendeel.

Kippenvel, fack. Onbewust heb je dan toch je benen weer naast elkaar gezet waardoor de doek tegen de wond plakt. Daar gaan we weer.

1 opmerking: