Vanuit liefde

Af en toe lijkt je eigen logica ver te zoeken. We hebben allemaal onze eigen normen en waarden en leven aan de hand van onze eigen principes. Principes zijn voor ons belangrijk aangezien dit een middel is waarmee we ons identificeren en onderscheiden van anderen.
Er zijn een hoop ongeschreven regels (principes) waaraan we ons allen houden. Denk hierbij aan de 10 geboden, ondanks dat deze door verschillende religies net iets anders vertaald zijn, komen geboden als gij zult niet doden, gij zult niet stelen en gij zult niet echtbreken overal terug.
Als je een random persoon op straat aan zou spreken zal deze bevestigen te leven aan de hand van deze principes, indien dit niet het geval is en er komt een minder concreet antwoord is dit waarschijnlijk een gevoelig onderwerp. Iemand heeft ervaring met boven genoemde onderwerpen waardoor de mening iets is aangetast.

Ondanks deze principes worden er nog steeds mensen vermoord, kennen we nog steeds dieven en zijn er talloze mensen die relaties en huwelijken breken.
Waarom denken we dat onze situaties uitzonderingen zijn op de regel, waardoor het ineens wel acceptabel is dat deze principes aan de kant worden geveegd?

Ik had van de week een gesprek over vreemdgaan. Iemand was bezig een toekomst op te bouwen met een ander maar wilde dit de huidige partner nog niet vertellen uit angst dat de samenwerking onder druk zou komen te staan en één van de twee de samenwerking zou moeten verlaten. Mijn eerste reactie was een woede die opborrelde vanuit mijn onderbuik. Hoe kun je iemand voorliegen en een relatie kapot maken door met een ander verder te gaan en hier niet openlijk voor uit komen. Na dit gevraagd te hebben bleek het een actie vanuit liefde. Wanneer de samenwerking zou worden verbroken zou dit voor verschillende partijen vervelende gevolgen hebben. Niet alleen het originele koppel zou verscheurd zijn door verdriet maar ook de andere samenwerkingspartners zouden onder dit verlies te lijden hebben, met alle gevolgen van dien. Vanuit die optiek zag ik de logica in en stemde ik onbewust toe met het verraad. Ik keurde het echtbreken (terug komend op de tien geboden) goed omdat er was gehandeld vanuit liefde en met de beste bedoelingen.
Er nogmaals op terugkijkend komt het onderbuik gevoel weer opborrelen dat ik vindt, dat eerlijkheid in een relatie voor alles gaat. Iemand een paar maanden voorliegen 'uit liefde' vind ik namelijk slopend.

Vanuit liefde maakt een hoop (onterecht) goed. We maken onszelf op deze manier van alles wijs. 'Ik ben niet vreemd gegaan, ik wilde gewoon even weten hoe die chick zoende zodat ik weer weet waarom ik van mijn vriendin hou. Het is echt met de juiste bedoelingen gedaan, anders had ik misschien de relatie uitgemaakt terwijl ik nu weet dat mijn partner alles voor mij is, het was dus puur vanuit liefde.' 'Die mensen hebben toch genoeg geld, mijn kind wordt straks gepest op school als hij geen merkkleding draagt. Ik jatte die schoenen dus echt puur uit liefde.' 'Mensen met die religie hebben mijn ouders vermoord, nu zullen ze zelf eens voelen wat dat met je doet. Ik doe dit om op te komen voor mijn ouders, dus puur uit liefde.' Puur uit liefde ontstaan wereld oorlogen die voort blijven duren vanuit de beste bedoelingen. Ik ben ervan overtuigd dat de wereld, hoe klein ook, er een stuk beter uit zou zien als we ons niet telkens lieten misleiden door een paar mooie woorden als, ik heb het puur vanuit liefde gedaan.