Die nummers die je wekelijks ontving, vaak met veel herhaling en totaal niet jouw stijl ineens veel bij je oproepen wanneer je ernaar luistert. Je gaat er herinneringen aan koppelen, gesprekken die je hebt gevoerd, fijne momenten en minder fijne momenten en ineens lijken die nummers veel waardevoller dan voorheen. Ook al blijft het niet jouw stijl en vind je t stiekem nog steeds verschrikkelijke muziek het wordt je dierbaar.
De foto's die je telkens in een map opsloeg met de gedachte dit kan nog weleens bruikbaar zijn als chantage materiaal zijn ineens een pijnlijke herinnering. Oh ja, daar hebben we toen nog zo om gelachen.
Ging het echt niet meer?, was dit wel de beste keuze?, heb ik het nu echt verkloot?
de gedachten blijven maar door je hoofd spoken. Met de minuut komen er meer twijfels en voel je je slechter. Je weet heel goed dat je naar buiten moet gaan en onder de mensen moet blijven want op deze manier ga je eraan onderdoor. Toch voelt het als te veel moeite om werkelijk het initiatief te tonen.
Zoals met de meeste dingen overigens. Opstaan, douchen en aankleden voelt al als een hele opgave en dan moet je eigenlijk ook nog voedsel naar binnen werken. Waarom voelt dat ineens als een enorme opgave? waarom blokkeer je op elk vlak wanneer je even niet zo lekker in je vel zit. Op een vreemde manier lijk je bijna jezelf te verliezen bij het verliezen van een dierbare. Je moet jezelf weer gaan motiveren, jezelf weer oppakken.
Als je er logisch over nadenkt is het super simpel, als dat nu ook zo had gevoeld was het helemaal makkelijk geweest. Maar nee je ligt liever de hele dag lam op bed in de puinzooi die je hebt gecreëerd dan dat je verder gaat met je werkzaamheden.
Misschien is het ook wel goed. Even een moment van rust, een pauze knop op je dagelijkse bestaan. Ware het niet dat de pauze knop alleen voor jou geldt en de omgeving, zo lijkt in een razend tempo aan je voorbij gaat. Je weet dat je met de stroom mee moet blijven gaan anders loop je zwaar achter en is het op een later moment alleen maar zwaarder om de stroming weer bij te houden maar je kan het niet. Ik kan het niet. Loslaten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten