contact verzoek

Eigenlijk zijn we af en toe maar vreemde wezens. Soms denk ik mijn medemens echt niet te begrijpen. Het wordt pas echt interessant wanneer je jezelf niet meer begrijpt. Misschien ken je t zelf ook wel. Van die mensen waarmee je in een ver verleden een hoop hebt gedeeld. Mensen die heel veel voor je hebben betekent maar ineens is dat contact voorbij. Verwaterd, in elkaar gestort, in ruzie of een bewuste keuze, dat maakt opzich niet zoveel uit. Het contact is er in ieder geval niet meer. Af en toe denk je nog weleens aan die mensen maar dat is dusdanig sporadisch dat het eigenlijk niet de moeite waard is om te vernoemen. Als ze binnen een week nog eens in je hoofd opduiken zoek je ze misschien eens op op facebook maar daar houd het ook echt wel op. Het is niet zo dat ze ook maar een rol spelen in je huidige leven. Wanneer je dan out of the blue een verzoek krijgt tot contact, in de vorm van een mailtje of een uitnodiging voor t een of ander sta je vaak ff met je bek vol tanden. Heb ik hier zin in? wat moet diegene? waar komt dit ineen vandaan? grappig. Wanneer het iemand is die werkelijk veel voor je heeft betekent deel je het misschien wel met vrienden. Vraag je eens tussen neus en lippen door hoe je hier nu het best op kunt reageren. Of je überhaupt wel moet reageren. Ik weet niet hoe het bij jouw vrienden zit maar die van mij hebben eigenlijk altijd hetzelfde antwoord. Delete ze en reageer vooral niet. Je schiet er toch niets mee op om dat soort oude contacten weer op te rakelen. Daarin hebben ze ergens wel een punt, vaak zeg ik dat ook en besluit ik, eigenwijs al ik ben er toch op te reageren. Zo af en toe luister ik wel naar dit soort adviezen en hoor je vervolgens niets meer van die mensen. Maar af en toe heb je er een die hard tussen zitten die echt contact wil en t echt 3,4 keer blijft proberen ook al heb je niet gereageerd. Ik word daar stiekem toch wel nieuwsgierig van. Waarom zoeken ze dan contact? zouden ze zijn veranderd? hoe zou t nu met ze gaan etc. De afgelopen weken had ik zo'n oud contact die meerdere keren contact zocht. Ik zat er niet op te wachten, vrienden raadde t zwaar af, dus nou ja prima delete, delete, delete. Zul je altijd zien dat je die mensen dan ineens in real life tegenkomt. Je kunt mensen helaas niet uit een zaal deleten als je ze ziet staan dus dan ga je erop af om een babbeltje te maken, of zoals in deze situatie doe je niets. Als mensen echt contact met je zouden willen dan zouden ze wel op je afstappen in real life. Zou je zeggen toch? ik bedoel, genoeg contacten die je nooit ziet en dat is helemaal prima maar als je ze tegen zou komen dan zou je ze toch op z'n minst begroeten, toch? waarom houd je anders nog contact? Maar goed, dat contact deed dat dus niet. Prima want ik had er op dat moment ook de ballen zin in. Toch speelt die nieuwsgierigheid op.. Hij had een uitnodiging om vriendjes te worden op een social media network. Je kunt die mailtjes wel leuk wissen maar daarmee zeg je het verzoek nog niet af. Dus toch maar kijken, wat blijkt: de uitnodiging is ingetrokken. Typisch, misschien dan toch niet zo'n goede indruk gemaakt in real life door geen contact te zoeken? ergens denk je dan toch jammer. Alsof je ergens in je achterhoofd toch een scenario had gemaakt waarin het herwonnen contact heel leuk was. Of je mist die tijdelijke egoboost dat iemand nog steeds aan je denkt terwijl jij dat niet echt meer deed. Nu die persoon weer contact heeft gezocht zit die natuurlijk wel weer klem in je hoofd terwijl je daar eigenlijk helemaal geen behoefte aan hebt. Ik snap al helemaal niet dat het me überhaupt bezig kan houden. Eerlijk is eerlijk het interesseert me meestal geen moer als oude contacten weer contact zoeken. Waarom nu dan wel wanneer iemand dat contact verzoek intrekt? Ik vind het maar vreemd. Als je jezelf al niet meer begrijpt hoe moet je dan al die andere mensen begrijpen die ook met dit soort hersenspinsels zitten? vind je het vreemd dat er zo veel miscommunicatie is tussen mensen? En dan spreken we nog allemaal dezelfde taal.