hoe gaat het?

het is grappig hoe vaak mensen je vragen hoe het met je gaat. Het lijkt de standaard openingszin te zijn geworden maar hierdoor is er eigenlijk niemand die meer oprecht vraagt hoe het met je gaat. Misschien omdat het ze niet echt interesseert, of omdat ze het antwoord niet willen horen wetend dat er zo'n hoop shit naar boven komt waar je totaal niet op zit te wachten. Maar waarom vragen we het elkaar dan? waarom vragen we het elkaar nog als we het antwoord niet willen horen? En wat nu als je het antwoord oprecht wil horen? er is vrijwel niemand die werkelijk verteld hoe het gaat. Je geeft altijd het standaard antwoord ja goed en met jou? hopend dat je goed hoort want dan is het voor jou gevoel weer goed. Want stel dat het niet goed gaat dan weet je dat er voor jou een rol ligt te wachten. Hoe kan ik ervoor zorgen dat het wel weer goed gaat met de ander? wat moet ik in godsnaam doen? en is het wel goed genoeg? schiet ik niet tekort? vragen waar je in het dagelijks leven eigenlijk niet aan wil denken. Want je bent toch een betrokken mens? je vraagt toch hoe het gaat? waarom zegt de ander dan niet werkelijk wat die voelt? inderdaad omdat je het zelf ook niet zou doen. Dus hoe gaat het?