maandag 17 oktober 2011

time bomb

We’re just like a time bomb
waiting to explode right in our faces
we can explode in all kind of ways
we’ve tried them all before
we can be full of passion
longing for each other
wanting each other
needing each other
not wanting to spent a day without the other
we can be so passionate it hurts
but we can also fight like no one else can
we can hurt each other
we leave big scars on each other
it’s not that we want it to
we just want to make the other feel the pain we feel
we say things we don’t mean
or things we feel but shouldn’t let outside
we’re honest to each other
and that can feel perfect
but it can also hurt
cause we both know we’re not perfect
but the other knows it even better
like a time bomb we can be quit
sometimes we don’t talk for months
and well we know what we miss in our lives
but we also know that we can’t be
we can’t be without the explosions
so we play a game and wait till the bomb explodes
till the day we can’t survive it
and we both know that day is coming
cause we can’t stay forgiving and forgetting
it’s harder than we can handle
that time bomb of us.

vrijdag 14 oktober 2011

silence

Everything I’m trying to say sounds so bad
the words just don’t come out the way I want them to..
maybe I should stay in silence
and leave all the words unspoken
to stop myself from making it even worse
if possible

dinsdag 4 oktober 2011

hoe gaat het?

het is grappig hoe vaak mensen je vragen hoe het met je gaat. Het lijkt de standaard openingszin te zijn geworden maar hierdoor is er eigenlijk niemand die meer oprecht vraagt hoe het met je gaat. Misschien omdat het ze niet echt interesseert, of omdat ze het antwoord niet willen horen wetend dat er zo'n hoop shit naar boven komt waar je totaal niet op zit te wachten. Maar waarom vragen we het elkaar dan? waarom vragen we het elkaar nog als we het antwoord niet willen horen? En wat nu als je het antwoord oprecht wil horen? er is vrijwel niemand die werkelijk verteld hoe het gaat. Je geeft altijd het standaard antwoord ja goed en met jou? hopend dat je goed hoort want dan is het voor jou gevoel weer goed. Want stel dat het niet goed gaat dan weet je dat er voor jou een rol ligt te wachten. Hoe kan ik ervoor zorgen dat het wel weer goed gaat met de ander? wat moet ik in godsnaam doen? en is het wel goed genoeg? schiet ik niet tekort? vragen waar je in het dagelijks leven eigenlijk niet aan wil denken. Want je bent toch een betrokken mens? je vraagt toch hoe het gaat? waarom zegt de ander dan niet werkelijk wat die voelt? inderdaad omdat je het zelf ook niet zou doen. Dus hoe gaat het?