faalmoment

De mensen die mij kennen weten vaak ook wel dat ik niet de meest handige persoon op aarde ben..
en domme acties zijn dan ook dagelijks weer het geval..
dat maakt het overigens niet minder irritant..
ik denk soms wel eens werkelijk dat god mij ziet als zijn persoonlijke nar het kan bijna niet anders!
vanochtend weer..
ik zit rustig op de fiets muziekje op lekker mee zitten en genieten van het idee dat de lente toch niet lang meer op zich zal laten wachten..
rij ik langs twee heerlijke hardlopers mid-twintig en goed afgetrained..
zoals het mij betaamd zie ik ze natuurlijk niet tot ik ze bijna aanrijd en ik één van de twee goedkeurend hoor fluiten..
waarna ik met een rode kop net iets te hard ga fietsen waardoor mijn mobiel uit mijn zak valt..
en zoals sommige misschien weten..
ik ben het achterkantje van mijn mobiel al eeuwen kwijt..
dus als mijn mobiel valt ( wat dagelijks het geval is) dan ligt de batterij vaak ergens totaal anders..
dus dat ding valt ik rem raap m'n mobiel op..
maar waar is die batterij?
ik kijk snel rond zie em natuurlijk nergens..
komen de mooie hardlopers eraan
lukt het een beetje meisje?
eehm ja hoor ik liet m'n mobiel vallen en nu ben ik de batterij kwijt..
ook jongens kijken zoekend rond..
zegt er één ineens daar ligt ie!
ja raad t al..
in een tuin achter een hoog hek met smalle spijlen..
ik kom er alleen niet bij..
misschien kom je er zelf bij..
dus ik in mijn veelte korte rokje voor het moment
op m'n kniën om dat ding te pakken
super fijn..
kan ik de jongens bedanken om vervolgens met een rood hoofd maar weer snel door te fietsen..
why is this always happening to me?